Klassika, palia kai agaphmena

Favorite Romantic Scenes

Romantikes tainies pou pragmatika a3izoun.....



ola osa tha mporousan na eixan kanei k dn ekanan apo thn arxh...


apo tis agaphmenes m skhnes...mazi me th teleutaia

Καταγεγραμμένο Παραλλήρημα

- Σ’ αγαπάω
Ακόμη και αν..
Δεν έχει καμία σημασία…
- Σ’ αγαπάω
Όμως αν…όταν…
- Σ’ αγαπάω
Μα δεν καταλαβαίνεις, δεν με καταλαβαίνεις
- Καταλαβαίνω και σ’ αγαπάω
Εγώ όμως…εγώ φοβάμαι
Φοβάμαι, φοβάμαι
Φοβάμαι όταν έχεις αυτό το βλέμμα
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι γιατί δεν ξέρω τι σκέφτεσαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι γιατί το βράδυ έχω εφιάλτες
Και είμαι μόνη μου λέει
Και δεν μ’ αγαπάς πια λέει
- Σ’ αγαπάω
Μα αν…
- Σ’ αγαπάω
Εγώ όμως… εγώ φοβάμαι
Φοβάμαι, φοβάμαι
Φοβάμαι όταν δεν σε προσέχω
Φοβάμαι, έστω και για μια στιγμή
Φοβάμαι, γιατί κάτι μπορεί…
- Σ’ αγαπάω
Να σε πονέσει μπορεί και φοβάμαι
Φοβάμαι γι’ αυτό… γι’ αυτό αν…
- Σ’ αγαπάω
Δε με ακούς, δε με ακούς
Δε με καταλαβαίνεις, πώς να καταλάβεις ;
- Σ’ αγαπάω
Μα πως…
- Σ’ αγαπάω
Εγώ ακόμα φοβάμαι
Και ακόμα και ακόμα
Και θα φοβάμαι
Αλλά δε θα καταλάβεις
Γιατί φοβάμαι και μαζί σου
Φοβάμαι όταν κοιτώ τα χέρια σου
Φοβάμαι όταν φιλώ τα μάτια σου τα κλειστά
Γιατί δεν ξέρω και φοβάμαι
Και δεν ξέρω γιατί φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα τα μάτια σου… κλειστά
Φοβάμαι ό, τι κρύβεται
Φοβάμαι, πίσω από τα βλέφαρα
Γιατί δεν ξέρω, ναι, δεν ξέρω
- Σ’ αγαπάω
Μα εγώ δεν ξέρω και φοβάμαι
Γι’ αυτό φοβάμαι, επειδή δεν ξέρω
Είμαι εγώ; είμαι εγώ ;
- Σ’ αγαπάω
Κι όταν κοιτάς τον ήλιο
Και τότε φοβάμαι
Όνειρα, όνειρα, όνειρα
Τόσα όνειρα
Πού μπορεί να είναι κρυμμένα ;
Ναι, κι όταν κοιτάς τον ήλιο
Φαίνεσαι χαρούμενος, χαίρομαι
Αλλά φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Ο ήλιος μπορεί να σε πάρει
Φοβάμαι, μακριά μου
Και τα αστέρια μπορούν… και η πλανεύτρα πανσέληνος
Φοβάμαι και φοβάμαι
- Σ αγαπάω
Αλλά σε μια ηλιόλουστη φυλακή…;
Δε γίνεται, δε μπορεί…
- Γίνεται και μπορεί. Σ’ αγαπάω
Όχι δε μπορεί, δε καταλαβαίνεις
Όχι δε γίνεται, δε με ακούς
Εγώ…εγώ φοβάμαι
Και αν…όχι…όχι…φοβάμαι
Και τώρα φοβάμαι
Φοβάμαι τα χείλη σου
Ναι, φοβάμαι τα χείλη σου
Πού μπορεί ναι πάνε ;
Φοβάμαι, που ; , φοβάμαι
Και καθώς τα μάτια σου τρυπούν
Τη ψυχή μου, χαίρομαι
Αλλά φοβάμαι
Φοβάμαι τα χείλη σου γιατί αν πάνε, εγώ…
- Σ’ αγαπάω
Μα εγώ…εγώ φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα δεν καταλαβαίνεις, ακούς ;
Όχι, όχι δεν ακούς
Εγώ φοβάμαι και τώρα φοβάμαι
Και το τέλος φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Το τέλος, ναι το τέλος
Στον παράδεισο και εκεί
Και εκεί θα φοβάμαι και θα φοβάμαι
Θα χαίρομαι… αλλά θα φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Γιατί αν…αν εγώ…
Πρώτη και μόνη ; φοβάμαι
Δεύτερη και πάλι μόνη ;φοβάμαι
Θα σε βρω ; θα σε βρω ;
Φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα όχι, δε θα σε βρω
Περιπλανιέμαι μόνη, μόνη, μόνη…
Όχι δε θα σε βρω
Και φοβάμαι γιατί εσύ…
- Σ’ αγαπάω
Εσύ ποιον θα έχεις ;
Δε με νοιάζει, για σένα
Για σένα, εγώ φοβάμαι
Δε με νοιάζει εγώ φοβάμαι
Δε με νοιάζει για μένα
Για σένα φοβάμαι
Ποιον ; θέλω…όχι δε θέλω…
- Σ’ αγαπάω
Όχι δε θέλω εσένα μόνο
Φοβάμαι εγώ μόνη μου
Αλλά πιο πολύ…
Ναι πιο πολύ φοβάμαι
Εσύ…μόνος…φοβάμαι
Όχι εσύ να μην είσαι μόνος
Και ας φοβάμαι
Μην είσαι μόνος
Γιατί φοβάμαι όταν είσαι μόνος
Ποτέ μόνος
Εγώ να είμαι μόνη,
Φοβάμαι,
Αλλά εσύ όχι εσύ ποτέ
Ακόμη και ας μην είμαστε
Ναι, ακόμη και ας μην είμαστε μαζί
Εσύ ποτέ μόνος γιατί φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα εγώ φοβάμαι
Και τώρα φοβάμαι
Τώρα πιο πολύ και ξέρεις γιατί ;
Γιατί… αν εσύ…αν εγώ….
Μπορεί…όταν…
Και φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι
- Μη φοβάσαι. Σ’ αγαπάω, Σ’ αγαπάω, Σ’ αγαπάω
Κι εγώ… εγώ δε φοβάμαι πια.

Μονόγραμμα-Ο.Ελύτης

Το αγαπημένο μου ποίημα...τόσα συναισθήματα!

H.DT.

I went to the woods
I wanted to live deliberately
i wanted to live deep and suck out
all of the merrew of life
to put surrout all that was not life
and not when i came to die
disscover that i had not lived..
H.D.T.

Love has to be...

Love has to be written
Love has to be born
Love has to be here
Because this has to go on

Love has to be said
Love has to be plenty
Love has to be set
in our hearts that are empty

Love has to be felt
Love all over the world
So that you and me here
are not something odd

Το γράμμα του G.Garcia Marquez - Μάθημα ζωης

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους… Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή…

Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

Καλωσόρισμα

Carpe diem....Seize the day....Άδραξε τη μέρα....: Σε όποια γλωσσα κι αν το πεις η σημασία ειναι ιδια....ΖΗΣΕ!
(photo by Celestus)