Καταγεγραμμένο Παραλλήρημα

- Σ’ αγαπάω
Ακόμη και αν..
Δεν έχει καμία σημασία…
- Σ’ αγαπάω
Όμως αν…όταν…
- Σ’ αγαπάω
Μα δεν καταλαβαίνεις, δεν με καταλαβαίνεις
- Καταλαβαίνω και σ’ αγαπάω
Εγώ όμως…εγώ φοβάμαι
Φοβάμαι, φοβάμαι
Φοβάμαι όταν έχεις αυτό το βλέμμα
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι γιατί δεν ξέρω τι σκέφτεσαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι γιατί το βράδυ έχω εφιάλτες
Και είμαι μόνη μου λέει
Και δεν μ’ αγαπάς πια λέει
- Σ’ αγαπάω
Μα αν…
- Σ’ αγαπάω
Εγώ όμως… εγώ φοβάμαι
Φοβάμαι, φοβάμαι
Φοβάμαι όταν δεν σε προσέχω
Φοβάμαι, έστω και για μια στιγμή
Φοβάμαι, γιατί κάτι μπορεί…
- Σ’ αγαπάω
Να σε πονέσει μπορεί και φοβάμαι
Φοβάμαι γι’ αυτό… γι’ αυτό αν…
- Σ’ αγαπάω
Δε με ακούς, δε με ακούς
Δε με καταλαβαίνεις, πώς να καταλάβεις ;
- Σ’ αγαπάω
Μα πως…
- Σ’ αγαπάω
Εγώ ακόμα φοβάμαι
Και ακόμα και ακόμα
Και θα φοβάμαι
Αλλά δε θα καταλάβεις
Γιατί φοβάμαι και μαζί σου
Φοβάμαι όταν κοιτώ τα χέρια σου
Φοβάμαι όταν φιλώ τα μάτια σου τα κλειστά
Γιατί δεν ξέρω και φοβάμαι
Και δεν ξέρω γιατί φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα τα μάτια σου… κλειστά
Φοβάμαι ό, τι κρύβεται
Φοβάμαι, πίσω από τα βλέφαρα
Γιατί δεν ξέρω, ναι, δεν ξέρω
- Σ’ αγαπάω
Μα εγώ δεν ξέρω και φοβάμαι
Γι’ αυτό φοβάμαι, επειδή δεν ξέρω
Είμαι εγώ; είμαι εγώ ;
- Σ’ αγαπάω
Κι όταν κοιτάς τον ήλιο
Και τότε φοβάμαι
Όνειρα, όνειρα, όνειρα
Τόσα όνειρα
Πού μπορεί να είναι κρυμμένα ;
Ναι, κι όταν κοιτάς τον ήλιο
Φαίνεσαι χαρούμενος, χαίρομαι
Αλλά φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Ο ήλιος μπορεί να σε πάρει
Φοβάμαι, μακριά μου
Και τα αστέρια μπορούν… και η πλανεύτρα πανσέληνος
Φοβάμαι και φοβάμαι
- Σ αγαπάω
Αλλά σε μια ηλιόλουστη φυλακή…;
Δε γίνεται, δε μπορεί…
- Γίνεται και μπορεί. Σ’ αγαπάω
Όχι δε μπορεί, δε καταλαβαίνεις
Όχι δε γίνεται, δε με ακούς
Εγώ…εγώ φοβάμαι
Και αν…όχι…όχι…φοβάμαι
Και τώρα φοβάμαι
Φοβάμαι τα χείλη σου
Ναι, φοβάμαι τα χείλη σου
Πού μπορεί ναι πάνε ;
Φοβάμαι, που ; , φοβάμαι
Και καθώς τα μάτια σου τρυπούν
Τη ψυχή μου, χαίρομαι
Αλλά φοβάμαι
Φοβάμαι τα χείλη σου γιατί αν πάνε, εγώ…
- Σ’ αγαπάω
Μα εγώ…εγώ φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα δεν καταλαβαίνεις, ακούς ;
Όχι, όχι δεν ακούς
Εγώ φοβάμαι και τώρα φοβάμαι
Και το τέλος φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Το τέλος, ναι το τέλος
Στον παράδεισο και εκεί
Και εκεί θα φοβάμαι και θα φοβάμαι
Θα χαίρομαι… αλλά θα φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Γιατί αν…αν εγώ…
Πρώτη και μόνη ; φοβάμαι
Δεύτερη και πάλι μόνη ;φοβάμαι
Θα σε βρω ; θα σε βρω ;
Φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα όχι, δε θα σε βρω
Περιπλανιέμαι μόνη, μόνη, μόνη…
Όχι δε θα σε βρω
Και φοβάμαι γιατί εσύ…
- Σ’ αγαπάω
Εσύ ποιον θα έχεις ;
Δε με νοιάζει, για σένα
Για σένα, εγώ φοβάμαι
Δε με νοιάζει εγώ φοβάμαι
Δε με νοιάζει για μένα
Για σένα φοβάμαι
Ποιον ; θέλω…όχι δε θέλω…
- Σ’ αγαπάω
Όχι δε θέλω εσένα μόνο
Φοβάμαι εγώ μόνη μου
Αλλά πιο πολύ…
Ναι πιο πολύ φοβάμαι
Εσύ…μόνος…φοβάμαι
Όχι εσύ να μην είσαι μόνος
Και ας φοβάμαι
Μην είσαι μόνος
Γιατί φοβάμαι όταν είσαι μόνος
Ποτέ μόνος
Εγώ να είμαι μόνη,
Φοβάμαι,
Αλλά εσύ όχι εσύ ποτέ
Ακόμη και ας μην είμαστε
Ναι, ακόμη και ας μην είμαστε μαζί
Εσύ ποτέ μόνος γιατί φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Μα εγώ φοβάμαι
Και τώρα φοβάμαι
Τώρα πιο πολύ και ξέρεις γιατί ;
Γιατί… αν εσύ…αν εγώ….
Μπορεί…όταν…
Και φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι
- Σ’ αγαπάω
Φοβάμαι
- Μη φοβάσαι. Σ’ αγαπάω, Σ’ αγαπάω, Σ’ αγαπάω
Κι εγώ… εγώ δε φοβάμαι πια.